The settlement of Colosova near to the Ukrain border.
Preparing for the ceremony of the Day of the Defender of the Fatherland. The parades, songs, dances and tokens from the Soviet era have turned to today’s memorabilia.
Youngsters often hesitate to start a relationship in their own community. If you bind yourself locally, it is much harder to leave.
Bridesmaids at the shore of the Dniestr river. October is a popular period to get married; still warm like summer and full of beautiful fall colors.
Construction backlog at 25 October street, Tiraspol’s main street.
Photobook at the public library. The parades, songs, dances and tokens from the Soviet era have turned to today’s memorabilia.
Children rehearse at the House of Culture. Every village in Transnistria has still its own House of Culture as an important anchor point for the community. The Houses of Culture were introduced in the early days of the Soviet Union, to aid the "cultural leisure" of Soviet workers and children
Children prepare for 1 May celebration.
Children prepare for 1 May celebration.
Photo of schoolclass of 1972-1973 at a countryside school. Due to migration, tthis school only has 33 pupils.
Growing up in Transnistria is challenging. The opportunities are unequal. Due to continued economic hardship many parents have migrated (in 2015 15 per cent of the working population left the region permanently).
Doing homework. Rural schools are running empty. Some classes only have 2 students.
Mother and son get off the bus at a local village shop. The countryside depopulates the fastest.
Countryside family.
Farewell in the youth disco at the House of Culture. Youngsters are leaving their hometown massively to study in Chisinau, Moscow, Bucharest or Kiev. Living standards abroad act as a pull factor.
On the way to Chisinau.
Als je de Moldavische rivier de Djnéstr oversteekt kom je in Transnistrië, een smalle strook land ingeklemd tussen Moldavië en Oekraïne. De afgelopen twee eeuwen wisselde Transnistrië zes keer van machthebber. Ottomanen, Duitsers, Roemenen, Russen en als laatste Moldaviërs: allemaal hebben ze er diepe sporen nagelaten.
Toen het Roemeenstalige Moldavië in 1991 zelfstandig werd, verklaarde het Russischtalige Transnistrië zich onafhankelijk uit angst voor taaldiscriminatie. Een bloedige burgeroorlog volgde, eindigend met een staakt het vuren en een bevroren conflict. Met de oorlog in buurland Oekraïne worden de geopolitieke kaarten nu opnieuw geschud. Zal het fragiele Transnistrië in het geopolitieke oosten of westen komen te liggen?
In 2018 was ik er voor het eerst. Wat ik aantrof was een niet-erkende staat met een Russischgezinde overheid die snoeiharde propaganda ten toon spreidde. Gedurende de vele reizen die volgden zag ik zowat elke uithoek en belandde ik regelmatig aan de keukentafel. Mij begonnen andere dingen op te vallen, zoals de sterke innerlijke vrijheid van de Transnistriërs. Ook zag ik een jonge generatie, die hoopvol is over de toekomst.
In het boek This Bittersweet Life bundel ik in documentaire fotografie en meeslepende verhalende non-fictie de opbrengst van mijn zes jaar reizen naar Transnistrië. Het boek verschijnt in maart 2025 bij Uitgeverij Slowdocs in een Nederlands- en Engelstalige uitgave.
Fonds Bijzondere Journalistieke Projecten (FBJP) verleende een projectsubsidie voor onderzoek, verblijf in Transnistrië en het schrijven van de tekst. In oktober 2024 start ik een crowdfundingscampagne bij voordekunst.nl voor de financiering van het drukken van het boek. Schrijf je in voor de nieuwsbrief voor updates over dit project.
PRODUCTIE
| Productie details: | Het boek This Bittersweet Life verschijnt in maart 2025 en wordt een een combinatie van documentaire fotografie en verhalende non-fictie. |
| Op de hoogte blijven: | Subscribe ontvang de nieuwsbrief over dit project! |
| Met financiële steun van: |  |
| Met dank aan: | Team Tiraspol |