Over de herfst

Het is nu zover dat de zon de achterste hoek van de tuin niet meer bereikt. Ik heb altijd van de herfst gehouden, maar in de laatste jaren krijg ik steeds meer heimwee naar wat met het opduiken van gele bladeren voorbij is: niet zo zeer de zomer als wel de belofte van wat aan de herfst voorafging.

Een telefoon vergeten op het ochtendgras spiegelt de wolken

 

Over de tijd

In de roman van Bae Suah zegt de verteller: de tijd gaat nergens heen. De toekomst is slechts een aangeklede vorm van onze huidige angst en hoop, en het verleden bestaat alleen in onze verbeelding. Als je dat aanneemt, begrijp je dat je even goed overal kunt blijven. Wat je doet of laat heeft geen bestendigheid.

Een dubbelgevouwen postkaart geschreven met een lichte hand

 

Bezoek aan het huis waarin ik vroeger woonde

Het huis is net zo wankel als toen. Er viel altijd iets te repareren, maar zelden pakte iemand de hamer als bijvoorbeeld een kastdeur op één scharnier hing of een trap scheef was getrapt. Als ik door het beslagen raam naar binnen kijk, herken ik het lelijke bankstel dat altijd al vervangen moest worden.

Over de brug een warme bakker open in het vroege uur

 

De haibun is een Japanse versvorm bestaande uit een prozastuk en een haiku (zeventien klanken, klassiek geschreven op één regel).

 

Gepubliceerd in Proefdruk#2, tijdschrift van en voor de studenten van de Schrijversvakschool, april 2023